هرجا صلای محرمی راز داده اند

آهسته تر ز بوی گل آواز داده اند

سرها به تیغ داد زبان لیک چاره نیست

بر شمع ما همین لب غماز داده اند

زان یک نوای کن که جنون کرده در ازل

چندین هزار نغمه به هر ساز داده اند

مژگان به کارخانهٔ حیرت گشوده ایم

در دست ما کلید در باز داده اند

مرغان این چمن همه چون شبنم سحر

گر بیضه داده اند به پرواز داده اند

از نقد و جنس عالم نیرنگ چون نفس

تا واشمرده اند همان باز داده اند

سازی ست زندگی که خموشی نوای اوست

پیش از شنیدنت به دل آواز داده اند

بر فرصتی که نیست مکش حسرت ای شرار

انجام کارها به یک آغاز داده اند

خواهی به شک نظر کن و خواهی یقین شناس

آیینهٔ خیال تو پرداز داده اند

ای شمع ناز کن تو به سامان عشرتت

رنگ بهار خرمن گل باز داده اند

بیدل تو هم بناز دو روزی که عمرهاست

اوهام داد آینهٔ ناز داده اند